Wynagrodzenie za nadgodziny w podstawie zasiłku chorobowego

Obliczam pracownikowi podstawę zasiłku chorobowego. Do jej ustalenia przyjmuję wynagrodzenie z okresu od grudnia 2019 r. do listopada 2020 r. W listopadzie 2019 r. pracownik pracował w godzinach nadliczbowych, a wynagrodzenie za nie zostało mu wypłacone w grudniu 2019 r. Czy wynagrodzenie za godziny nadliczbowe powinnam zatem uwzględnić w podstawie wymiaru zasiłku należnego pracownikowi, biorąc pod uwagę datę jego wypłaty?

NIE. Wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych podlega uwzględnieniu przy obliczaniu podstawy wymiaru świadczeń chorobowych. Przy czym, dolicza się je:

do wynagrodzenia zasadniczego wypłaconego za miesiąc, w którym pracownik świadczył pracę w godzinach nadliczbowych,
w kwocie faktycznie wypłaconej, a więc bez uzupełniania.

Data wypłaty wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych, w zakresie ustalania miesiąca, do którego należy je doliczyć, nie ma znaczenia. Może ona jedynie odgrywać rolę, dla celów przeliczenia ustalonej podstawy wymiaru, gdy do wypłaty wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych dojdzie po ustaleniu podstawy wymiaru świadczenia chorobowego i jego wypłacie, a wynagrodzenie to będzie należne za miesiąc(-e) uwzględniony(-e) w takiej podstawie.

Przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu będącemu pracownikiem uwzględnia się wynagrodzenie wypłacone za dany okres. Wynika tak z generalnej zasady dotyczącej ustalania podstawy wymiaru zasiłku. Stanowi ją bowiem przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone pracownikowi za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Gdy natomiast niezdolność do pracy pracownika powstała przed upływem tych 12 pełnych miesięcy, wówczas podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia. Za każdym zatem razem jest to wynagrodzenie wypłacone za dane miesiące, zasadniczo bez względu na datę jego wypłaty. Reguły te określone zostały w art. 36 ust. 1-2 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2020 r. poz. 870 ze zm.).

Przykład

Pan Jacek zatrudniony w ramach umowy o pracę od paru lat otrzymuje stałe miesięczne wynagrodzenie oraz dodatkowo, gdy nastąpi taka potrzeba, świadczy pracę w godzinach nadliczbowych, otrzymując z tego tytułu stosowne wynagrodzenie.

Pracownik stał się niezdolny do pracy w grudniu 2020 r., nabywając prawo do zasiłku chorobowego. Do ustalenia podstawy jego wymiaru pracodawca przyjął wypłacone mu wynagrodzenie za okres od grudnia 2019 r. do listopada 2020 r.

Wariant I - Pan Jacek w listopadzie 2019 r. świadczył pracę w godzinach nadliczbowych, otrzymując z tego tytułu wynagrodzenie w kwocie 500 zł, którą pracodawca wypłacił mu w grudniu 2019 r.

Ponieważ wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych dotyczyło listopada 2019 r., za który wynagrodzenie nie jest uwzględniane w podstawie wymiaru zasiłku, to mimo dokonanej wypłaty tego wynagrodzenia w grudniu 2019 r., pracodawca nie uwzględnił go w podstawie chorobowego.

Wariant II - Pan Jacek w grudniu 2019 r. świadczył pracę w godzinach nadliczbowych otrzymując z tego tytułu wynagrodzenie w kwocie 500 zł, którą pracodawca wypłacił mu w grudniu 2019 r. W miesiącu tym pracownik przepracował co najmniej połowę obowiązującego go czasu pracy, ale przez 3 dni korzystał z urlopu bezpłatnego.

Jeśli chodzi o uwzględnione w podstawie wymiaru zasiłku wartości wynagrodzenia za grudzień 2019 r., to pracodawca przyjął: